Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Antonio del Pollaiulo - Ο καλλιτέχνης της έντασης

 Ο Antonio Benci, ζωγράφος, χαράκτης, μεταλλοτεχνίτης, χρυσοχόος και σχεδιαστής χαλιών, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1432 στη Φλωρεντία και εργάστηκε μαζί με τον αδελφό του Πιέρο. Καθιερώθηκαν με το όνομα Pollaiulo (Πολλαϊουόλο = κοτοπουλάς), όνομα που οφείλουν στον ορνιθοπώλη πατέρα τους. Από τους δύο, ο Αντόνιο φαίνεται πως ήταν ο πιο ταλαντούχος. Όσα έργα έχουν αναγνωριστεί ως προσωπική δουλειά του Πιέρο, είναι μέτρια.
 Η τέχνη του Αντόνιο, αναγνωρίζεται κυρίως από την εμμονή του στις ανατομικές λεπτομέρειες και στην απόδοση της κίνησης, τεχνική που θα ολοκληρωθεί από τον Μικελάντζελο στην επόμενη γενιά. Αυτή η βιαιότητα που εκπέμπουν οι μορφές του, αποδίδει την ένταση της εποχής. Είναι εποχή γενικής ανασφάλειας, ανησυχίας με μια κοινωνική κρίση να έχει αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ο κόσμος της Φλωρεντίας βιώνει τον θρησκευτικό φανατισμό του Σαβοναρόλα την αστάθεια που προκάλεσε η συνομωσία των Pazzi σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν τους Medici.

  Τα περισσότερα έργα τους, χρυσά και μπρούτζινα, καθώς και ζωγραφικοί πίνακες ήταν παραγγελίες του οίκου των Μεδίκων. Άλλωστε ο Lorenzo Medici, ο Μεγαλοπρεπής, είχε υπό την προστασία του τους Pollaiulo. Ο Αντόνιο εργάζεται στη Φλωρεντία ως το 1484 που θα μετακομίσει στη Ρώμη όπου θα εργαστεί για το χάλκινο επιτύμβιο άγαλμα του πάπα Σέξτου IV επί δέκα έτη. Αμέσως μετά αναλαμβάνει το ταφικό μνημείο του πάπα Ιννοκέντιου VIII, το οποίο ήταν το τελευταίο του έργο. Πέθανε λίγο μετά την ολοκλήρωσή του, στη Ρώμη στις 4 Φεβρουαρίου 1498.



Ηρακλής και Ανταίος - 1470, National Museum of Bargello, Φλωρεντία
 Αυτό το γλυπτό έγινε αντικείμενο μελέτης από τον Ντα Βίντσι και τον Μικελάντζελο. Είναι φανερή η βαθειά γνώση ανατομίας και πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα απόδοσης φυσικής και συναισθηματικής βιαιότητας.



Ηρακλής και Λερναία Ύδρα - 1475, Galleria degli Uffizi, Φλωρεντία
Μία από τις απεικονίσεις άθλων του Ηρακλή, με εξαιρετικές λεπτομέρειες στην απόδοση της σωματικής κίνησης και της έντασης. Αντίθετα, το τοπίο αποδίδεται με απαλά χρώματα μεταδίδοντας μια λυτρωτική ηρεμία, αλλά και γραμμικούς τύπους, που το συνδέουν με την ένταση του συμβάντος.




Μαρτύριο Αγ. Σεβαστιανού – 1473-75, National Gallery, Λονδίνο
Αυτός ο πίνακας ήταν παραγγελία για το παρεκκλήσι των Pucci στην Santissima Annunziata και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σπουδαιότερους του 15ου αιώνα. Είναι εμφανής η επιρροή του ζωγράφου από την τέχνη της κλασικής αρχαιότητας.

Ταφικό μνημείο του πάπα Ιννοκέντιου VIII 1492-98, Basilica di San Pietro, Βατικανό